Ég er að hugsa um að sækja um skálavarðarstöðu í Ferðafélagi Íslands. Það þýðir að ég yrði uppi á fjöllum í allt sumar, sem er í sjálfu sér alveg frábært. Ég get varla hugsað mér betri leið til þess að eyða sumrinu. Pabbi og mamma reyna að halda mér niðri á jörðinni með því að benda á að þetta á eftir að verða svakaleg vinna og ég yrði utan við alla menningu. Ég er alveg tilbúin í áskoranir. Ég er búin að heyra að það er verið að ráða í stöður á Laugaveginum og Nýjadal en ég yrði sátt við að vera alls staðar. En þetta kemur allt í ljós. Ef ég fæ þessa vinnu byrja ég á því að fara oftar í líkamsrækt. Ef ég fæ þetta tek ég einhvern dag í það að hlaupa Laugaveginn fram og aftur bara til þess að sýna sjálfri mér að ég get það.
Ég veit ekki af hverju ég er svona æst í að labba yfir fjöll, maður labbar í nokkra tíma, áir og heldur svo áfram þar til maður áir aftur. Ætli það sé ekki þessi ótrúlega orka sem maður fær af því að ná þessu markmiði, að sigra fjallið/komast í skálann. Einnig eru tengslin við náttúruna meiri þar en hér. Útsýnið spilir ekki heldur fyrir. Ég man þegar ég labbaði yfir Fimmvörðuhálsinn. Við stoppuðum á einum stað þar sem sást yfir alla Þórsmörk og ég varð ástfangin. Ég ætla að fara á þann stað aftur, vonandi núna í ár. Gangan tók rúma tíu tíma og ég kom í skálann þreyttari en orð fá lýst. Ég lagðist upp í rúm, fór einu sinni fram úr, svo upp í aftur og steinsofnaði. Ég hef aldrei sofið eins vel og ég gerði þá. Ætli þessi ást mín á gönguferðum hafi ekki líka eitthvað með það að gera að ég hef alveg ákaflega gaman af því að reyna á sjálfa mig. Enda hef ég afráðið að halda á Laugaveginn í sumar hvort sem það verður vegna vinnu skemmtunar. Ég stefni líka á Jónsmessugöngu yfir Fimmvörðuhálsinn. Ætli það megi ekki segja að pabbi hafi smitað mig af göngubakteríunni sinni. Ég ætla ekki einu sinni að ræða hinar gönguferðirnar sem mig langar í, því að ég hef heyrt að það sé svolítið óvenjulegt. Ætli það megi ekki segja að ég sver mig í ætt við steingeitarmerkið ;).
Annars er lítið í fréttum. Ég fór á föstudaginn í afmæli til Björg Ölfu og hitti alla fjölskylduna. Pabbi leyfði sér að auglýsa bloggið mitt þannig að ég má búast við því að nokkur ættmenni séu að kíkja hingað inn. Síðan fór ég í heimsókn til skötuhjúanna í Kópavoginum og fékk að taka aðeins í tölvustýrið hjá Ívari. Það var oggu pínu meira en skemmtilegt, híhí. Ég náði líka að semja við Hrönn (vinkonu Ástu) að fá lánaðan kjól fyrir komandi árshátíð þannig að afmælið hennar Ástu næstu helgi byrjar á kjólamátunum. Laugardagurinn fór í leti og bíóferð á Chicago. Þrjár liljur þar. Svo var skírn hjá Ellisif vinkonu í dag (sunnudag) þar sem litlu strákarnir hennar tveir voru skýrðir Ísar Logi og Kristinn Snær. Þeir voru svakalegar dúllur en ekkert allt of hressir með að fá vatn á kollinn sinn. Það lagaðist þó fljótt. Komandi vika fer í próflestur og leit að afmælisgjöf handa Ástu. Ég lofaði sjálfri mér að reyna að blogga annan hvern dag þannig að við sjáumst á þriðjudaginn :o)

 
Út af því að Haloscan virðist einu sinni enn vera komið í frí ákvað ég að skrifa bara komment hérna í staðinn fyrir á stubbi.net. Ég var sem sagt að lesa nýjasta pistilinn þeirra Sollu, Péturs og Nonna þar sem var sagt að litli maðurinn hefði beðið bænirnar sínar í gærkvöldi. Þvílík dúlla!! Mér fannst sérstaklega dúllulegt duddunautu (skuldunautum). Mikið langaði mig til að knúsa strákinn þá. Ég held ennþá í þá von að ég komist út til þeirra um páskana, þó að ég geti ekki fullyrt neitt með vissu ennþá.
Annars er það að frétta af mér að ég er orðin stuttklippt og rauðhærð eftir langt stopp hjá Hafdísi frænku í Coma (hárgreiðslustofa í Grafarvoginum). Ég er mikið búin að skemmta mér yfir viðbrögðum hjá fólki í dag og í gær því að það byrja allir á því að horfa framhjá mér, svo er litið snöggt á mig, augun glennt upp og hrópað: "Nei, Lilja! Ég þekkti þig ekki!" Þetta er nefnilega í fyrsta skipti sem ég geri einhverjar breytingar á háralit. Það segja allir að hárið á mér sé flott svona. Reyndar er athyglisvert að það segir enginn að ÉG sé flott svona. Hmmm, þetta verður að athuga :o). En mestu máli skiptir auðvitað að ég sé sátt og mig hefur alltaf langað til að vera rauðhærð.
Lífið gengur sinn vanagang. Ég átti alveg einstaklega indælt föstudagskvöld með Siggu og Fanneyju. Við fórum í leikfimi í Baðhúsinu og svo í heita pottinn þar. Ég féll svo gersamlega fyrir þessum stað að ég ákvað að ég myndi kaupa kort þar um næstu mánaðarmót. Ég er nefnilega búin að komast að því að Pumping Iron hæfir mér ekki, þó að kick-boxið sé skemmtilegt. Eftir Baðhúsið fórum við stelpurnar svo á Svarta Kaffið og fengum okkur súpu í brauði. Það var sport og ferlega góð súpa :o). Við enduðum kvöldið með því að skella okkur á 8 mile með Eminem. Hún reyndist skemmtilegri en ég átti von á þannig að hún fær tvær og hálfa lilju hjá mér. Laugardagurinn fór í afslöppun og skiptinemapartý um kvöldið og sunnudagurinn var löng og góð innivera. Mig langaði a.m.k. ekki út í veðrið þann daginn. Að öðru leyti er allt eins og best verður á kosið.